Auteur: Mario

Ze heeft het fout. En dat weet ze nog niet. Maar het is zo. En de oplossing is (als vanouds) dat ik niet naar haar zal gaan luisteren. Ik ga het gewoon doen. En ik weet dat ik daarmee potentieel alles riskeer wat ik heb … Lees verderFout

Sharon, lieffie. Rot op. Namens alle Amsterdammers, rot op. “Namens alle Amsterdammers? En Groenlinks dan? ~ dat zijn geen Amsterdammers. Rot op. Het college is slechts iets minder dan een jaar actief en binnen deze termijn hebben jullie het voor elkaar gekregen om Amsterdam liefst … Lees verderGenoeg

Kalmeer. “Het is maar een griepje”. En ik ben het niet eens. Maar het raakt me wel. De griep heeft het land & delen van ons gezin weer heerlijk in zijn greep. De liters maaginhoud vinden hun weg weer terug door de slokdarm en Page … Lees verderZiek (vervolg)

Deze week op Q-music, de top 500 van de 90’s. En ik hou wel van dit soort lijstjes. En beetje melancholisch voor je uit staren in de file, luisterend naar Candle in the wind van Elton John, en dan denkende aan het leed dat Lady … Lees verder90

Lieve, lieve Vreselijke trut moeder Natuur. Met je pracht & praal, met je seizoenen, flora & fauna. Moeder Natuur, aan wie wij ons bestaan te danken hebben. Moeder Natuur, zo vaak uitgebeeld als mooi & genadig. Moeder natuur… Sterf. Stik in 500.000.000 ton CO2 en … Lees verderWispelturig

Het zijn de aankomende paar dagen de nationale voorleesdagen. Doe er je voordeel mee. Als ik voor mezelf praat dan even het volgende; ik weet niet helemaal goed waarom, maar Femke en ikzelf hebben voorlezen voor onze twee hersenloze Youtube-verslaafden altijd al belangrijk gevonden, en … Lees verderVoorleesdagen

Voor wie zich heeft geïrriteerd aan de voltijd verdrietig geschreven proza recentelijk, sorry. Ik heb even niets te doen, dus kom ik jullie tegemoet met wat vrolijk autogezeik. Vandaag even geen gejammer over burn outs of een lege batterij. Vandaag schrijf ik eens een eerlijke … Lees verderLeaf

“Ben je eigenlijk al beter gemeld?” … “Uh… Ik weet het eigenlijk niet? Moet dat?” ~ blijkbaar wel. Daar zat ik dan. In een gesprek. Tegenover twee man sterk directie, een van hen met een gele post-it in de handen. Het was een bijzonder belangrijk … Lees verderBeter